ต่อๆ * 3
เรากลับมาบ้านด้วยความเซ็ง + ปวด และอยู่ในระหว่างช่วงการปรับตัวให้เข้ากับขาใหม่ๆ ของตัวเอง...
-ไม่ถนัดเลย ไม้เท้าเนี่ย
-จะอาบน้ำยังไงดี
-ถ้าหายแล้วมันจะเหมือนเดิมไหม จะเล่นตีแบดแบบซาดิสซ์ได้ไหม
-ชีวิตนี้ยังไม่ได้ไปภูกระดึงเลยนะเว้ย จะขึ้นเขาไหวป่าววะ
-เอาใบรับรองแพทย์ไปที่คณะ เขาจะยอมให้สอบข้างล่างไหม
ฯลฯ
พร้อมกับปัญหาหนัก กับการที่เราไม่สามารถอ่านหนังสือได้เลย กินยาก็ง่วงมาก พ้น 4ชม. ก็ปวดใหม่ ไม่กินก็ปวดและบวม กินก็อ่านหนังสือต่อไม่ได้เพราะง่วง
นี่เท่ากับเราอ่านเก็บมาได้เท่าไหน ก็เท่านั้นเลยนะ อ่านทวนก่อนสอบไม่ได้เลย.... ไม่ได้เลยยย
-------------------------------------------------------------------------------------------
แล้ววันสอบเราก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดมากๆ
เราตั้งใจไปก่อนเวลา
บอกเหตุผลเจ้าหน้าที่ ขอสอบข้างล่างพร้อมยื่นใบรับรองแพทย์
เจ้าหน้าที่แต่ละคน..ทำเหมือนไม่เห็นเรายืนข้างหน้าเขาเลย
คนนึงพูดแบบไม่มองหน้าว่า ต้องสอบชั้น 3 ห้อง 301 ตามเลขที่เรา
อีกคนบอกว่า ห้องไม่ว่าง อีกคนบอกว่าอนุญาตให้ใช้ลิฟท์ได้ คนเดิมเสริมต่อ ว่าเดี๋ยวให้ไปสอบห้องพักอาจารย์ชั้น 3
( ห้องพักอาจารย์ชั้น 3 คือห้องติดกะพี่เอ็ดดี้ คนดูแลตึก ซึ่งเหม็นบุหรี่มากก พี่เอ็ดดี้สูบจัดมาก และในทางความเป็นจริง ไม่มีอาจารย์คนไหนยอมนั่งในห้องนั้น เพราะสกปรก+เหม็นบุหรี่ที่พี่เอ็ดดี้สูบ) ...เอ่อ .. เราจะต้องเดินออกจากลิฟท์เดินไปจากสุดทางเพื่อไปนั่งสอบในห้องบุหรี่ของพี่เอดดี้!!!
"เพื่ออะไร" ??????????
วินาทีนั้น เราแทบถอดใจ... อยากกลับบ้านตอนนั้นเลย ขาเราเจ็บขนาดนี้ ยังใจร้ายให้เราขึ้นสอบข้างบนอีกหรอเนี่ย เราควรเชื่อแม่ตั้งแต่แรกจริงๆ ไม่ควรดื้อมาสอบเลย เรานึกถึงที่จุฬาฯมาก เพราะถ้าเป็นที่นั่น อาจารย์จะยอมให้เราเลื่อนสอบแน่ๆ เลยเพราะเคยมีเพื่อนเราได้มาแล้ว แต่ที่นี่.." ตก " แหงๆ
เราเห็นอาจารย์เหน่งเดินผ่านมาพอดี เลยโวยวายขึ้นมาว่า " พี่คะ หนูเดินไม่ไหว ขาหัก เขียวขนาดนี้ สอบชั้น 3 ไม่ได้แน่ๆ ค่ะ ทำไงได้บ้างคะ"
อาจารย์เหน่งหยุดเดิน กึ่ก! " เป็นอะไรคะ (แล้วหันไปบอกเจ้าหน้าที่) สอบที่ห้องพี่ก็ได้ "
อิอิอิอิ
โอ๊ยย ดีใจมากกก
ไม่ต้องเจ็บตัวแล้ว ใครลองมาเป็นบ้างจะรู้สึก ว่าเดินแต่ละก้าวมันเจ็บแค่ไหน ..
ระหว่างที่เจ้าหน้าที่กำลังลังเลอยู่ว่าจะเอาไง ใครจะคุมสอบเรา
อาจารย์สุรศักดิ์ก็เดินมาพอดี ( เย้ๆ มีคนช่วยอีกแรงแล้ว) ถามเราว่า " เป็นอะไร สภาพนี้ยังจะมาสอบอีก "
อาจารย์เขาคงจำเราได้ ตั้งใจเรียนนั่งเกือบหน้าสุดทุกครั้ง ถาม-ตอบกับเขาเสมอ ดีใจจังที่เขาเอ็นดู อิอิ
" แหม..ไม่มาสอบก็ตกอาญาของอาจารย์ดิคะ"
เราก็บอกไปเสร็จ... อาจารย์รีบถามด้วยความห่วงใยว่า " แล้วสอบที่ไหน"
เราเลยบอกไปว่า " ยังไม่มีที่สอบเลยค่ะ อยากสอบข้างล่างเพราะเดินไม่ไหว แต่เจ้าหน้าที่จะให้สอบข้างบน ..."
อาจารย์ทำท่าเป็นห่วงเรามาก ประทับใจจัง.. อาจารย์เดินไปบอกเจ้าหน้าที่ให้อีกครั้ง ( เป็นคนที่ 2 ละที่ช่วยเรา)
แต่เจ้าหน้าที่บอกว่า ตารางห้อง อ.เหน่งก็ไม่ว่าง มีเด็กตาบอดมาสอบ..
( เวรกรรมจริงๆ เลยเรา อดอีกแหง)
.................................................
แต่ด้วยความช่วยเหลือของอาจารย์
ในที่สุด
เจ้าหน้าที่ก็ถามกันว่า ให้สอบห้องอาจารย์เต่าได้ไหม เพราะโต๊ะว่าง (อุ้ยๆ ห้องใครนะ 5555)
แล้วเจ้าหน้าที่ตกลงให้เราสอบข้างล่างได้
แถมได้สอบโต๊ะถูกใจอีก
อิอิ
-ไม่ถนัดเลย ไม้เท้าเนี่ย
-จะอาบน้ำยังไงดี
-ถ้าหายแล้วมันจะเหมือนเดิมไหม จะเล่นตีแบดแบบซาดิสซ์ได้ไหม
-ชีวิตนี้ยังไม่ได้ไปภูกระดึงเลยนะเว้ย จะขึ้นเขาไหวป่าววะ
-เอาใบรับรองแพทย์ไปที่คณะ เขาจะยอมให้สอบข้างล่างไหม
ฯลฯ
พร้อมกับปัญหาหนัก กับการที่เราไม่สามารถอ่านหนังสือได้เลย กินยาก็ง่วงมาก พ้น 4ชม. ก็ปวดใหม่ ไม่กินก็ปวดและบวม กินก็อ่านหนังสือต่อไม่ได้เพราะง่วง
นี่เท่ากับเราอ่านเก็บมาได้เท่าไหน ก็เท่านั้นเลยนะ อ่านทวนก่อนสอบไม่ได้เลย.... ไม่ได้เลยยย
-------------------------------------------------------------------------------------------
แล้ววันสอบเราก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดมากๆ
เราตั้งใจไปก่อนเวลา
บอกเหตุผลเจ้าหน้าที่ ขอสอบข้างล่างพร้อมยื่นใบรับรองแพทย์
เจ้าหน้าที่แต่ละคน..ทำเหมือนไม่เห็นเรายืนข้างหน้าเขาเลย
คนนึงพูดแบบไม่มองหน้าว่า ต้องสอบชั้น 3 ห้อง 301 ตามเลขที่เรา
อีกคนบอกว่า ห้องไม่ว่าง อีกคนบอกว่าอนุญาตให้ใช้ลิฟท์ได้ คนเดิมเสริมต่อ ว่าเดี๋ยวให้ไปสอบห้องพักอาจารย์ชั้น 3
( ห้องพักอาจารย์ชั้น 3 คือห้องติดกะพี่เอ็ดดี้ คนดูแลตึก ซึ่งเหม็นบุหรี่มากก พี่เอ็ดดี้สูบจัดมาก และในทางความเป็นจริง ไม่มีอาจารย์คนไหนยอมนั่งในห้องนั้น เพราะสกปรก+เหม็นบุหรี่ที่พี่เอ็ดดี้สูบ) ...เอ่อ .. เราจะต้องเดินออกจากลิฟท์เดินไปจากสุดทางเพื่อไปนั่งสอบในห้องบุหรี่ของพี่เอดดี้!!!
"เพื่ออะไร" ??????????
วินาทีนั้น เราแทบถอดใจ... อยากกลับบ้านตอนนั้นเลย ขาเราเจ็บขนาดนี้ ยังใจร้ายให้เราขึ้นสอบข้างบนอีกหรอเนี่ย เราควรเชื่อแม่ตั้งแต่แรกจริงๆ ไม่ควรดื้อมาสอบเลย เรานึกถึงที่จุฬาฯมาก เพราะถ้าเป็นที่นั่น อาจารย์จะยอมให้เราเลื่อนสอบแน่ๆ เลยเพราะเคยมีเพื่อนเราได้มาแล้ว แต่ที่นี่.." ตก " แหงๆ
เราเห็นอาจารย์เหน่งเดินผ่านมาพอดี เลยโวยวายขึ้นมาว่า " พี่คะ หนูเดินไม่ไหว ขาหัก เขียวขนาดนี้ สอบชั้น 3 ไม่ได้แน่ๆ ค่ะ ทำไงได้บ้างคะ"
อาจารย์เหน่งหยุดเดิน กึ่ก! " เป็นอะไรคะ (แล้วหันไปบอกเจ้าหน้าที่) สอบที่ห้องพี่ก็ได้ "
อิอิอิอิ
โอ๊ยย ดีใจมากกก
ไม่ต้องเจ็บตัวแล้ว ใครลองมาเป็นบ้างจะรู้สึก ว่าเดินแต่ละก้าวมันเจ็บแค่ไหน ..
ระหว่างที่เจ้าหน้าที่กำลังลังเลอยู่ว่าจะเอาไง ใครจะคุมสอบเรา
อาจารย์สุรศักดิ์ก็เดินมาพอดี ( เย้ๆ มีคนช่วยอีกแรงแล้ว) ถามเราว่า " เป็นอะไร สภาพนี้ยังจะมาสอบอีก "
อาจารย์เขาคงจำเราได้ ตั้งใจเรียนนั่งเกือบหน้าสุดทุกครั้ง ถาม-ตอบกับเขาเสมอ ดีใจจังที่เขาเอ็นดู อิอิ
" แหม..ไม่มาสอบก็ตกอาญาของอาจารย์ดิคะ"
เราก็บอกไปเสร็จ... อาจารย์รีบถามด้วยความห่วงใยว่า " แล้วสอบที่ไหน"
เราเลยบอกไปว่า " ยังไม่มีที่สอบเลยค่ะ อยากสอบข้างล่างเพราะเดินไม่ไหว แต่เจ้าหน้าที่จะให้สอบข้างบน ..."
อาจารย์ทำท่าเป็นห่วงเรามาก ประทับใจจัง.. อาจารย์เดินไปบอกเจ้าหน้าที่ให้อีกครั้ง ( เป็นคนที่ 2 ละที่ช่วยเรา)
แต่เจ้าหน้าที่บอกว่า ตารางห้อง อ.เหน่งก็ไม่ว่าง มีเด็กตาบอดมาสอบ..
( เวรกรรมจริงๆ เลยเรา อดอีกแหง)
.................................................
แต่ด้วยความช่วยเหลือของอาจารย์
ในที่สุด
เจ้าหน้าที่ก็ถามกันว่า ให้สอบห้องอาจารย์เต่าได้ไหม เพราะโต๊ะว่าง (อุ้ยๆ ห้องใครนะ 5555)
แล้วเจ้าหน้าที่ตกลงให้เราสอบข้างล่างได้
แถมได้สอบโต๊ะถูกใจอีก
อิอิ
posted by suthita @ 2:59:00 ก่อนเที่ยง
1 Comments:
At 5:49 ก่อนเที่ยง,
ไม่ระบุชื่อ said…
อ่านไปลุ้นไปพี่จะได้สอบรึว่าถอดใจกลับบ้าน..^^
"ไม่ต้องเจ็บตัวแล้ว ใครลองมาเป็นบ้างจะรู้สึก ว่าเดินแต่ละก้าวมันเจ็บแค่ไหน .."
อันนี้รู้ซึ้งเลยค่ะ พี่รู้สึกยังไง นู๋ไม่ถึงกระดูกแตกแบบพี่
แค่ข้อเท้าบวมเหมือนมีตาตุ่ม2อันใหญ่ๆ เดินแต่ละก้าว
ฮู้ยยย.น้ำตาเล็ด ขนาดมีคนช่วยประคอง2ปีก แต่ละ
ก้าวเจ็บแทบทนไม่ไหว ถึงวันนี้นึกกลับไปยังจำได้เลย
ค่ะว่าทรมานขนาดไหน แต่ของนู๋โชคดีก่าพี่เจ็บแค่
อาทิตย์ก่า พี่โชคดีอีกอย่างคือมีอาจารย์รักและเอ็นดู
อย่างว่าเนาะตั้งใจเรียนขนาดนี้ไม่เอ็นดูได้ไง้ คิดดู๊เจ็บ
หนักขนาดนี้ยังนึกถึงเรื่องสอบก่อนเล้ย (^-^)b
แสดงความคิดเห็น
<< Home