ต่อๆ * 2

ไปถึงโรงพยาบาล..

พยาบาลถาม เป็นอะไรมาคะ ( เรานั่งรถเข็นอยู่)
เราก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นยังไม่หาย... ป ..เปะ.. เป็นรถเมลค่ะ รถเมล...
( เหมือนคนปัญญาอ่อน เขาถามเป็นไร เสือกบอกเป็นรถเมล)






โชคดี เพื่อนมันเดินมา เลยพูดแทนให้ เพราะอินี่พูดไม่รู้เรื่องแล้ว...

" จะขึ้นรถเมล แล้วตกลงไปครับ ขาเดินไม่ได้ ปวดมาก "

คุ๊ณพยายม ก็ดันฟังผิดอีก ---- " อะไรนะคะ รถเมลชนที่ไหนคะ"
เรานึกในใจ แมร่ง กรูจะเปลี่ยนโรงพยาบาลดีป่าววะ พยาบาลฟังไม่ได้ศัพท์ จับไม่ได้ประเด็นเลย


พยาบาลอีกคนเดินมา " ส่งเข้า อาจารย์หมอพิเชษฐ์ ดูกระดูกเลย ขาเขาบวมมาก "


เรานึกในใจ " เอาแล้วๆ อย่าเป็นไรนะ พรุ่งนี้นะเว้ยย "


-------------------------------------------------------------------------------------------------




ตรวจเสร็จ หมอบอกว่าจากฟิลม์เอกซเรย์ กระดูกเท้าแตก เข้าเฝือก 1 เดือนแล้วมาดูผลอีกที

เราร้องไห้โฮเลย บอกหมอว่าจะสอบพรุ่งนี้ จะทำไง
แม่เรารีบบอกหมอเลย สอบไม่เป็นไร นอนโรงพยาบาลเลยไหมคะ คุณหมอ เดี๋ยวจะไปจองห้องเลย

( แม่เราไม่แคร์เรื่องสอบเล้ย...เห้อ )


ไม่เอาอ่ะ..อุตส่าห์ตั้งใจเรียนมาทั้งเทอม หนังสือก็อ่านเก็บมาเยอะแล้ว จะต้องมาอดสอบหรอเนี่ย... เรื่องอะไร

ยังไงก็ต้องไปสอบ ปวดขาก็จะสอบๆๆๆๆ ตั้ง 5 วิชาเลยนะ ไม่ไปสอบก็ซ่อมอ๊วกดิ
ตายสองชั้นอยู่ดีตอนซ่อม


แต่ก็แอบกังวล พรุ่งนี้จะไปสอบไงวะ จะให้แม่เอารถจอดตรงไหนใกล้ๆ ยามก็โหดเข้าข้างในที่จอดรถคณะได้ป่าวไม่รู้ สอบชั้น 3 จะเดินไปยังไงไหว ขึ้นลิฟท์ก็ยังต้องเดินเยอะอยู่ดี ทำไงๆๆๆๆ