มาบ่นดีกว่า
* ตอนนี้เราไม่อยากเปิดเทอมแหละ ยังอยากนอน เล่น กิน เที่ยวก่อน ยังไม่สะใจ และที่สำคัญ ..เราก็ยังอ่านหนังสือไม่ถึงไหนเล้ยยย และพอเปิดเทอม พวกเพื่อนๆ ก็จะต้องพูดถึงเรื่องข้อสอบที่ผ่านมาแน่ๆ เลย เราไม่อยากสนใจและเครียดตามจริง ๆ นะ เพราะมันทำอะไรไม่ได้แล้วนี่
* เมื่อวานดีใจมากเลย ในที่สุด ของก็ไปถึงอังกฤษแล้ว เย้ เย้ หลังจากรอมา 22 วัน อาลาวาดไปรษณีย์ไป 2 รอบ ตามเรื่องกันหัวหมุน ฝั่งไทยก็บอกว่าของออกไปนอกประเทศแล้วแน่ๆ ฝั่งนู้นก็บอกว่าของยังไม่เข้าประเทศมาแน่ๆ ตกลงของอยู่ไหนวะ....
ทำใจไว้แล้วว่าของหายชัวร์ ตอนแรก เราคิดว่าถ้าหายก็จะส่งใหม่ไปแต่ก็เสียดายตังค์จัง มันไม่น่าจะต้องมาเสียเงินเพราะไม่ใช่ความผิดของเราเลยอ่ะ แล้วก็เสียดายความตั้งใจ ความพยายามที่เราอุตส่าห์ส่งไปให้เพราะกว่าจะรวมรวมหนังสือได้หมด แทบอ๊วกแตกเลย....
แต่ก็แอบผิดหวังนิดหน่อย ที่ของกินมันเสียไปบางส่วนอ่ะ แม้แต่ปลากระป๋องยังบุบทุกกระป๋องเลย เชื่อเลย..เหล็กนะเว้ยย แล้วจะไปนับประสาอะไรกับไข่เยี่ยวม้าเนอะ ไอ้ไปรษณีย์สุดแสบ เราอยากรู้จริงว่าที่ไหนเป็นคนแอบแกะของๆ เรา เป็นคนโยนของๆ เราวะ ห๊า .. แต่ก็ยังดีที่มันไม่มีของหาย
*วันนี้เรารำคาญมาก มัน...โทรมาอีกแล้ว คำแรกที่มันถามก็คือ ทำไมก้อยไม่รับสายเราเลยล่ะ ไปไหน ทำอะไรอยู่ เราก็นึกในใจ " กูทำไรก็เรื่องกูดิ...ทำไมต้องรายงานด้วยอ่ะ" แต่ไม่กล้าพูดออกไป 555 ตั้งแต่ปิดเทอมมา มันก็ยังโทรจิกเราตลอดเลย คนเราจะไม่มีสามัญสำนึกเลยหรือวะ ว่าเขาไม่รับสายขนาดนี้ แสดงว่าเขาไม่อยากพูดด้วย คนๆ นี้โทรมามีแต่แสวงหาผลประโยชน์ ถ้าไม่ขอข้อสอบเก่าที่ตนเองขี้เกียจหาและซีรอก ก็ถามเรื่องเรียนชนิดจะสูบจากเราทั้งหมด ตอนเรียนก็ชอบเดินมาหาเราหยิบขนม หยิบกาแฟเราไปกิน...หลอดเดียวกะมัน เพื่อนผู้ชายด้วยสนิทก็ไม่สนิทใครจะไปกินต่อวะ เราเสียดายกาแฟเราอ่ะ เราด่ามันๆ ก็ยังไม่สำนึกอีกว่าวิสาสะขนาดนี้ มันยังดีใจได้กินกาแฟเราฟรีทั้งแก้วอีก มันเอากาแฟเราไปเลย ... เราไม่ได้หวงเลยอ่ะ แต่เราไม่มีอะไรให้มัน take advantage ขนาดนั้น วันดีคืนดีก็โทรมาหาเราถามว่าอยู่ไหน..พาไปห้องสมุดหน่อยไปไม่เป็น / อยู่ไหน...อยากรู้ว่าห้องน้ำชั้น 1 มีตรงไหนบ้าง มันเห็นเราเป็นอะไรวะ และเรารังเกียจคนที่มีท่าทีแบบนี้มาก วันนี้หลังจากที่มันยิงชุดคำถามใส่เรา เราก็ใช้ความอดทน อดกลั้น ประกอบกับความเกรงใจคิดว่ายังต้องเจอกันอีก 2 ปีกว่าๆ ไม่อยากมีเรื่อง ข่มใจพูดไปว่า " เรารำคาญคนโทรมาน่ะ เราชอบความเป็นส่วนตัว ปิดเทอม คือ ปิดเทอม ไม่ใช่ปัญญาอ่อนมาถามแต่ว่าข้อสอบข้อนี้ออกแบบนี้ เธอตอบอะไร ทำได้ไหม มาเพิ่มความเครียดให้แก่เรา " เราว่ามันคงรู้สึกบ้างละนะ เลยไม่กล้าคุยเรื่องเรียนต่อ ...
วันนี้เราพลาด เพราะมันเปลี่ยนเบอร์โทรเข้ามาอ่ะ เราไม่ได้เมมเอาไว้ ฮัลโหลมา เรางี้..เห้อ คุยก็ได้วะ
เรากะแล้ว มันโทรมาเพื่อถามเราว่า เปิดเทอมวันไหนหรอเธอ
เซ็งเลย
ตอนหลังเรากดทิ้งเลย เพราะมันคุยไม่เลิกอ่ะ ขนาดบอกว่ากินข้าวอยู่นะ ไม่มีมารยาทเลยคนเรา..
* วันนี้เราเจอแม่ดุด้วย ด้วยเรื่องที่เราไม่ได้ผิดสักเท่าไรเล้ยย ป้าไหมเอาเสื้อผ้าที่ตากไว้มาหมกในห้องเรา ป้าไหมไม่ยอมพับใส่ตระกร้าเตรียมรีดอ่ะ แล้วแม่ก็มาหาว่าเราหมก.... เจอด่าฟรีอีก
ซวยเพราะรับสายมันนี่แหละ
แม่ง...
* เมื่อวานดีใจมากเลย ในที่สุด ของก็ไปถึงอังกฤษแล้ว เย้ เย้ หลังจากรอมา 22 วัน อาลาวาดไปรษณีย์ไป 2 รอบ ตามเรื่องกันหัวหมุน ฝั่งไทยก็บอกว่าของออกไปนอกประเทศแล้วแน่ๆ ฝั่งนู้นก็บอกว่าของยังไม่เข้าประเทศมาแน่ๆ ตกลงของอยู่ไหนวะ....
ทำใจไว้แล้วว่าของหายชัวร์ ตอนแรก เราคิดว่าถ้าหายก็จะส่งใหม่ไปแต่ก็เสียดายตังค์จัง มันไม่น่าจะต้องมาเสียเงินเพราะไม่ใช่ความผิดของเราเลยอ่ะ แล้วก็เสียดายความตั้งใจ ความพยายามที่เราอุตส่าห์ส่งไปให้เพราะกว่าจะรวมรวมหนังสือได้หมด แทบอ๊วกแตกเลย....
แต่ก็แอบผิดหวังนิดหน่อย ที่ของกินมันเสียไปบางส่วนอ่ะ แม้แต่ปลากระป๋องยังบุบทุกกระป๋องเลย เชื่อเลย..เหล็กนะเว้ยย แล้วจะไปนับประสาอะไรกับไข่เยี่ยวม้าเนอะ ไอ้ไปรษณีย์สุดแสบ เราอยากรู้จริงว่าที่ไหนเป็นคนแอบแกะของๆ เรา เป็นคนโยนของๆ เราวะ ห๊า .. แต่ก็ยังดีที่มันไม่มีของหาย
*วันนี้เรารำคาญมาก มัน...โทรมาอีกแล้ว คำแรกที่มันถามก็คือ ทำไมก้อยไม่รับสายเราเลยล่ะ ไปไหน ทำอะไรอยู่ เราก็นึกในใจ " กูทำไรก็เรื่องกูดิ...ทำไมต้องรายงานด้วยอ่ะ" แต่ไม่กล้าพูดออกไป 555 ตั้งแต่ปิดเทอมมา มันก็ยังโทรจิกเราตลอดเลย คนเราจะไม่มีสามัญสำนึกเลยหรือวะ ว่าเขาไม่รับสายขนาดนี้ แสดงว่าเขาไม่อยากพูดด้วย คนๆ นี้โทรมามีแต่แสวงหาผลประโยชน์ ถ้าไม่ขอข้อสอบเก่าที่ตนเองขี้เกียจหาและซีรอก ก็ถามเรื่องเรียนชนิดจะสูบจากเราทั้งหมด ตอนเรียนก็ชอบเดินมาหาเราหยิบขนม หยิบกาแฟเราไปกิน...หลอดเดียวกะมัน เพื่อนผู้ชายด้วยสนิทก็ไม่สนิทใครจะไปกินต่อวะ เราเสียดายกาแฟเราอ่ะ เราด่ามันๆ ก็ยังไม่สำนึกอีกว่าวิสาสะขนาดนี้ มันยังดีใจได้กินกาแฟเราฟรีทั้งแก้วอีก มันเอากาแฟเราไปเลย ... เราไม่ได้หวงเลยอ่ะ แต่เราไม่มีอะไรให้มัน take advantage ขนาดนั้น วันดีคืนดีก็โทรมาหาเราถามว่าอยู่ไหน..พาไปห้องสมุดหน่อยไปไม่เป็น / อยู่ไหน...อยากรู้ว่าห้องน้ำชั้น 1 มีตรงไหนบ้าง มันเห็นเราเป็นอะไรวะ และเรารังเกียจคนที่มีท่าทีแบบนี้มาก วันนี้หลังจากที่มันยิงชุดคำถามใส่เรา เราก็ใช้ความอดทน อดกลั้น ประกอบกับความเกรงใจคิดว่ายังต้องเจอกันอีก 2 ปีกว่าๆ ไม่อยากมีเรื่อง ข่มใจพูดไปว่า " เรารำคาญคนโทรมาน่ะ เราชอบความเป็นส่วนตัว ปิดเทอม คือ ปิดเทอม ไม่ใช่ปัญญาอ่อนมาถามแต่ว่าข้อสอบข้อนี้ออกแบบนี้ เธอตอบอะไร ทำได้ไหม มาเพิ่มความเครียดให้แก่เรา " เราว่ามันคงรู้สึกบ้างละนะ เลยไม่กล้าคุยเรื่องเรียนต่อ ...
วันนี้เราพลาด เพราะมันเปลี่ยนเบอร์โทรเข้ามาอ่ะ เราไม่ได้เมมเอาไว้ ฮัลโหลมา เรางี้..เห้อ คุยก็ได้วะ
เรากะแล้ว มันโทรมาเพื่อถามเราว่า เปิดเทอมวันไหนหรอเธอ
เซ็งเลย
ตอนหลังเรากดทิ้งเลย เพราะมันคุยไม่เลิกอ่ะ ขนาดบอกว่ากินข้าวอยู่นะ ไม่มีมารยาทเลยคนเรา..
* วันนี้เราเจอแม่ดุด้วย ด้วยเรื่องที่เราไม่ได้ผิดสักเท่าไรเล้ยย ป้าไหมเอาเสื้อผ้าที่ตากไว้มาหมกในห้องเรา ป้าไหมไม่ยอมพับใส่ตระกร้าเตรียมรีดอ่ะ แล้วแม่ก็มาหาว่าเราหมก.... เจอด่าฟรีอีก
ซวยเพราะรับสายมันนี่แหละ
แม่ง...
posted by suthita @ 6:37:00 ก่อนเที่ยง
9 comments
